Wojciech MALAJKAT

Wojciech MALAJKAT

Urodzony w 1963 roku w Mrągowie artysta należy do najciekawszych aktorów teatralnych średniego pokolenia. Jest absolwentem Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, którą ukończył w 1986 roku. Jego teatralna kariera wiąże się ze współpracą z wybitnym reżyserem Jerzym Grzegorzewskim. Od 1986 aktor występował w prowadzonym przez Grzegorzewskiego Teatrze Studio w Warszawie. W 1997, gdy Grzegorzewski objął Teatr Narodowy, aktor rozpoczął współpracę ze sceną narodową. Od 2009 roku Wojciech Malajkat szefuje warszawskiemu Teatrowi Syrena.

Zadebiutował jeszcze jako student, w 1983 roku, w warszawskim Teatrze Ochoty rolą Błazna w Królu Learze Szekspira w reżyserii Haliny i Jana Machulskich. Występował też w łódzkim Teatrze Studyjnym ’83. W 1986 roku pierwszy raz zagrał w Teatrze Studio w Operze za trzy grosze Bertolta Brechta w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego. W tym samym roku wcielił się również w szekspirowskiego Hamleta w przedstawieniu w reżyserii Guido de Moora i w ten sposób, w wieku 23 lat, został najmłodszym Hamletem w historii powojennego teatru polskiego.

W 1987 roku Malajkat zagrał kolejną ważną rolę – Gustawa-Konrada w Dziadach – Improwizacjach według Adama Mickiewicza w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego. Występował też w kolejnych inscenizacjach Grzegorzewskiego: pastiszowym spektaklu Usta milczą (1988) i Dziesięciu portretach z czajką w tle według Antoniego Czechowa (1990). Pierwsze sezony Malajkata w teatrze były jednym z najbardziej spektakularnych początków aktorskiej kariery. W 1988 roku otrzymał m.in. Nagrodę im. Leona Schillera za wybitne osiągnięcia aktorskie na scenie dramatycznej.

Kolejne role Malajkata w przedstawieniach Grzegorzewskiego to m.in. Młody Gendre w Nocy listopadowej Stanisława Wyspiańskiego (1997), Pijak w Ślubie Witolda Gombrowicza, Kinooperator w Halce Spinozie według Witkacego (1998) oraz Pan Młody w Weselu Stanisława Wyspiańskiego (2000), a także Mistrz Fior w Operetce Witolda Gombrowicza (2000), Pigwa w Śnie nocy letniej Szekspira (2001), Wyspiański-Hamlet w Hamlecie według Stanisława Wyspiańskiego (2003) i Odys w spektaklu On. Drugi powrót Odysa Jerzego Grzegorzewskiego i Antoniny Grzegorzewskiej (2005).

W jednym z wywiadów tak mówił o swojej pracy: Staram się grać każdą rolę tak, jakby był to bohater współczesny. Kiedy gram sztukę Szekspira, to nie ważne są dla mnie wszystkie jamby i trocheje, ale intencje autora. Pragnę, aby powstały przed wiekami tekst był cały czas dobrze rozumiany, aktualny. Prawda historyczna nie jest tu najważniejsza.

Swój pierwszy komediowy sukces odniósł w Zagraj to jeszcze raz, gdzie był alter ego autora – Woody’ego Allena (1986). Przedstawienie wyreżyserował Adam Hanuszkiewicz, a sztuka utrzymywała się na afiszu przez wiele miesięcy.

Obok spektakli dramatycznych Malajkat występował też w lekkim, komediowym repertuarze: m.in. w Sie kochamy Murraya Schisgala w reżyserii Ewy Mirowskiej (1993), Księżycu nad Buffalo Kena Ludwiga w reżyserii Cezarego Morawskiego (Teatr Syrena w Warszawie, 1999), Łożu z baldachimem Jana de Hartog i Colette w reżyserii Romualda Szejda (Teatr Scena Prezentacje w Warszawie, 2000) oraz w przedstawieniach muzycznych, m.in.: w Żołnierzu królowej Madagaskaru Juliana Tuwima według Stanisława Dobrzańskiego w reżyserii Krzysztofa Kolbergera (Opera i Operetka w Szczecinie, 1993) i Wesołej wdówce Franza Lehara w reżyserii Macieja Wojtyszki (Teatr Wielki w Warszawie, 2002). Malajkat pracuje także dla telewizji. Prowadzi quizy i programy w konwencji talk-show.

W 2001 Malajkat rozpoczął pracę reżyserską. W Bałtyckim Teatrze w Koszalinie zrealizował Zagraj to jeszcze raz Woody’ego Allena, współpracował ze Zbigniewem Zamachowskim przy Żabach Arystofanesa w Teatrze Narodowym (2002). W Teatrze Syrena wystawił Klub Hipochondryków Meggie W. Wrightt (2003).

W 2009 roku Wojciech Malajkat objął funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego komediowego Teatru Syrena w Warszawie. Wystawił tutaj m.in. ironicznie potraktowaną Pajęczą sieć Agathy Christie (2008) i czarną komedię Łup Joe Ortona (2009). Natomiast w warszawskim Teatrze Bajka wyreżyserował Hipnozę Antoniego Cwojdzińskiego z Beatą Ścibakówną i Rafałem Królikowskim (2009).

Malajkat, który w teatrze stworzył kreacje w przedstawieniach Grzegorzewskiego, rozśmiesza w komediach, potrafi odnaleźć się w wielu konwencjach teatralnych; łącznie z farsą i operetką, jak do tej pory nie ma na swoim koncie ról filmowych, które mogłyby się równać z jego dokonaniami na scenie. W kinie grał w komedii kryminalnej Deja vu (1989) i sensacyjnym VIP-ie (1991) w reżyserii Juliusza Machulskiego, serialu Jerzego Gruzy 40-latek. 20 lat później (1993). Wystąpił również m.in. w Stanie strachu Janusza Kijowskiego (1989), Wielkim tygodniu Andrzeja Wajdy (1995), Szabli od komendanta Jana Jakuba Kolskiego (1995) oraz w jednej z najciekawszych swoich ról – Rzędziana w ekranizacji Ogniem i mieczem według Henryka Sienkiewicza w reżyserii Jerzego Hoffmana (1999). Aktor zagrał także profesora Gąsowskiego w filmie fabularnym Szatan z siódmej klasy Kazimierza Tarnasa (2006, serial telewizyjny – 2006). Można go było zobaczyć w interesujących rolach w filmach telewizyjnych przygotowanych w ramach cyklu Święta polskie.

Aktor zagrał w ponad trzydziestu rolach w Teatrze Telewizji. Debiutował postacią Jana w Żeglarzu Jerzego Szaniawskiego w reżyserii Wojciecha Solarza (1986). Później zagrał m.in. Prokuratora w Stole Idy Fink w reżyserii Krzysztofa Langa (1992), Gierasima w Śmierci Iwana Iljicza Lwa Tołstoja w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego (1995), Ojca w Czyśćcu według tekstu i w reżyserii Janusza Kijowskiego (1998) oraz Eckermanna w Nauce o barwach Tomasza Kubikowskiego w reżyserii Jana Englerta (2001).

Ważniejsze nagrody i odznaczenia:

•1986 – Nagroda za tytułową rolę w Hamlecie Szekspira w reżyserii Guido de Moora w Teatrze Studio w Warszawie na 25. Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych;

•1988 – Nagroda im. Stanisława Wyspiańskiego I stopnia za osiągnięcia aktorskie, a szczególnie za rolę tytułową w Hamlecie Szekspira w reżyserii Guido de Moora w Teatrze Studio w Warszawie i rolę Gustawa-Konrada w spektaklu Dziady-Improwizacje Adama Mickiewicza w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego w Teatrze Studio w Warszawie;

– Nagroda im. Leona Schillera za wybitne osiągnięcia aktorskie na scenie dramatycznej;

•2001 – Nagroda Artystyczna Prezydium Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Łodzi i Konferencji Rektorów Państwowych Uczelni Wyższych w Łodzi;

•2005 – Złoty Krzyż Zasługi; Nagroda za rolę Mężczyzny w słuchowisku Dziewięć lat Jerzego Szaniawskiego w reżyserii Andrzeja Jarskiego na 5. Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie;

•2007 – Tytuł Najlepszego Aktora w plebiscycie publiczności za rolę Vladimira w spektaklu Czekając na Godota Samuela Becketta w reżyserii Antoniego Libery w Teatrze Narodowym w Warszawie na 13. Ogólnopolskim Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi.