Richard EGARR

Richard EGARR

Richard Egarr jest brytyjskim dyrygentem, klawesynistą i pianistą. Swoją przygodę z muzyką zaczynał jako chłopiec w chórze katedralnym w Yorku. Studiował w Clare College w Cambridge, kształcił się także pod kierunkiem Gustava i Marii Leonhardt, specjalizując się w wykonawstwie historycznym.

W 2006 roku Richard Egarr został mianowany następcą Christophera Hogwooda na stanowisku dyrektora muzycznego Academy of Ancient Music.

Grywa na wszystkich typach instrumentów klawiszowych, wykonując repertuar od XV-wiecznej muzyki organowej, przez utwory Fryderyka Chopina na wczesnym fortepianie po twórczość Albana Berga i Petera Maxwella Daviesa na współczesnym fortepianie.

Również jako dyrygent ma bardzo szeroki repertuar – od Pasji według św. Mateusza Johanna Sebastiana Bacha po Ikony światła (Ikon of Light) Johna Tavernera. Współpracował też z takimi zespołami orkiestrami jak Tafelmusik Toronto, Chamber Orchestra of Europe i Dutch Radio Chamber Orchestra.

Jego najnowsze produkcje gościnne obejmują dzieła Georga Friedricha Händla – Estera oraz Acis i Galatea, a także wiele wykonań Mesjasza i dramatyczne arie operowe z sopranistką Emmy Bell oraz Szkocką Orkiestrą Kameralną, jak również Stworzenie świata Josepha Haydna, Królową wróżek Henry’ego Purcella, Wielką mszę h-moll (BWV 232) Johanna Sebastiana Bacha, Pasję według św. Mateusza Georga Philippa Telemanna oraz aranżacje Leopolda Stokowskiego z Chamber Orchestra of Europe.

Egarr daje także recitale na całym świecie, a jego solowa dyskografia obejmuje m.in. Wariacje Goldbergowskie Johanna Sebastiana Bacha, Fantazje i ronda Wolfganga Amadeusa Mozarta oraz komplet utworów na instrumenty klawiszowe Louisa Couperin.

W muzyce kameralnej artysta – wraz ze skrzypkiem Andrew Manze – tworzy niezrównany duet na skrzypce i instrumenty klawiszowe (Gramophone). Muzycy podróżują razem po Europie i Ameryce Północnej z muzyką z wczesnego i późnego baroku. Niedawno powrócili do późniejszego repertuaru grając także dzieła Wolfganga Amadeusa Mozarta, Franza Schuberta, Ludwiga van Beethovena i Charles’a Huberta Parry’ego.