ETR

Rafał Siwek

Rafał Siwek

W ciągu ostatnich kilku miesięcy zadebiutował na scenie Teatro alla Scala w Mediolanie jako Sarastro w Czarodziejskim Flecie Mozarta, w berlińskiej Staatsoper śpiewał Wielkiego Inkwizytora w Don Carlosie, w Bayerische Staatsoper w Monachium oraz w Termach Karakalli w Rzymie Ramfisa w Aidzie, a w Operze Nicejskiej Hundinga w Walkirii.

Od 2005 roku jest stale obecny na scenach włoskich jako Colline (Cyganeria Pucciniego) na Arena di Verona oraz w Teatro Maggio Musicale we Florencji, Król Marke (Tristan i Izolda Wagnera) w Operze Rzymskiej, Rodolfo (Lunatyczka Belliniego) w Teatro Verdi w Trieście, Oroveso (Norma Belliniego) w Teatro Comunale w Bolonii, Timur (Turandot Pucciniego) na Festiwalu Pucciniego w Torre del Lago oraz w teatrach Palermo, Cagliari, Bari, Modeny, Piacenzy i Mantui.

Szczególnie często wykonuje muzykę Giuseppe Verdiego: kreował postać Filipa II w Don Carlosie w Teatro Regio w Turynie pod batutą Semyona Bychkova oraz w Tel Avivie z Israel Philharmonic Orchestra prowadzoną przez Zubina Mehtę, Fiesca w Simone Boccanegra w Teatro Regio w Parmie, Silve w Ernanim w Teatro Massimo w Katanii, Ramfisa w Aidzie w Sao Paulo pod kierunkiem Lorina Maazela oraz w Operze Rzymskiej, Zachariasza w Nabucco w Teatro Carlo Felice w Genui i Operze Narodowej w Warszawie, Wurma w Luizie Miller w Walencji pod batutą Lorina Maazela oraz w Teatro Regio w Parmie, Padre Guardiano w Mocy przeznaczenia w Łodzi.

Nagrał Requiem Verdiego pod batutą Zubina Mehty dla TDK (2005) oraz pod kierunkiem Lorina Maazela dla Medici Art (2007), Edgara Pucciniego u boku Plácida Domingo dla Deutsche Grammophon (2005), Luizę Miller dla DECCA (2007), IX Symfonię Beethovena pod batutą Lorina Maazela oraz Normę dla Hardy Classic (2008).

Debiutował w Warszawskiej Operze Kameralnej w partii Sarastra (Czarodziejski flet Mozarta, 2001). Na tej scenie wykonuje także partie Don Basilia (Cyrulik sewilski Rossiniego), Seneki (Koronacja Poppei Monteverdiego) i Komandora (Don Giovanni Mozarta). Rok później zadebiutował na scenie Opery Narodowej jako Gremin w Onieginie Czajkowskiego